Ο θάνατος του Λάμπρου Φούντα που έπεσε νεκρός ύστερα από ανταλλαγή πυροβολισμών με μπάτσους στην Δάφνη, μας γεμίζει οργή και θλίψη.

Έδειξε σε όλους εμάς, με την ζωή του, πως ο διαρκής αγώνας για την ελευθερία απαιτεί λύσσα, αποφασιστικότητα και γενναιότητα. Όπως όλοι οι αγωνιστές κυνήγησε τα όνειρα του και έπεσε μαχόμενος για αυτά. Εξεγέρθηκε και οπλίστηκε ενάντια στους γδάρτες των ονείρων μας μέχρι και την τελευταία του πνοή.

Θα μείνει στην ιστορία και στις καρδιές μας ως ένας μαχητής της ελευθερίας που έδωσε την ζωή του για έναν κόσμο ελεύθερο και ανεξούσιο, απαλλαγμένο από καταπιεστικά δεσμά.

Οι φονιάδες του Λάμπρου Φούντα, Χάσκης Ανδρέας και Κουμαράπης Θεόδωρος, θα παραμείνουν, όπως όλοι οι ένστολοι δολοφόνοι της δημοκρατίας, μέλη ενός μηχανισμού δολοφόνων. Θα συνεχίσουν να είναι ανδρείκελα ενός άδικου και εγκληματικού καθεστώτος. Μόνο μίσος για τους λακέδες αυτών που ληστεύουν, καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται τον λαό.

Όσο είμαστε ζωντανοί, όσο ζούμε και αναπνέουμε, θα κάνουμε ότι μπορούμε για να δημιουργούμε προβλήματα στα αντικοινωνικά και εγκληματικά σχέδια του κράτους.

Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ.

 Aυτόνομοι Έδεσσας

«…σε ένα αποστειρωμένο κελί υψίστης ασφαλείας, μέσα στο όμορφο σκοτάδι μιας κορυφογραμμής σπαρμένης με παράνομα χνάρια, μέσα στο ανώνυμο μητροπολιτικό σαμποτάζ… σε ένα ποίημα-τραγούδι, σε μια προκήρυξη, σε μια ειλικρινή παράδοση στην καρδιά… η μνήμη και η ανατροπή υπάρχουν ανεξάρτητες από τα σφοδρά κύματα της καταστολής.»

Marcelo Villarroel

Το κατασταλτικό παραλήρημα ολοένα και κλιμακώνεται. Εισβολή σε καταλήψεις, δεκάδες συλλήψεις, επικήρυξη συντρόφων, μπούκα σε σπίτια αναρχικών συντρόφων, στοχοποίηση απανταχού αγωνιζόμενου και κατατρεγμένου, ομοιογενοποίηση αντιλήψεων. Η δημιουργία ενός «εσωτερικού εχθρού» – φαντάσματος από την κυριαρχία, μια φαντασιακή σκοτεινή φιγούρα που κινείται στο περιθώριο απειλώντας την ησυχία και την τάξη ενός κράτους – νεκροταφείου.

Δεν εκπλησσόμαστε. Η καταστολή ανέκαθεν ήταν το όπλο των κυρίαρχων ενάντια σε κάθε προσπάθεια αντίστασης και ανατροπής. Οι κατασταλτικές τακτικές κατακτούν παγκοσμίως ολοένα την «κανονικότητα» τους μέσα στη ροή των ζωών μας, με πρόσχημα την τόσο πολύτιμή τους «ασφάλεια» η οποία βρίσκει άψογη κοινωνική ανταπόκριση καθολικά.

Η αντιτρομοκρατική εκστρατεία έχει ξεκινήσει  δεκαετίες τώρα και διαρκώς προσαρμόζεται στους επίδοξους κινδύνους βρίσκοντας ή και εφευρίσκοντας πολύ καλές αφορμές και ενεργοποιώντας αντίστοιχους νόμους.

Απώτερος σκοπός ο φόβος.

Ο γενικευμένος φόβος που επιταχύνει την εξοικείωση με την εντεινόμενη επιτήρηση κάνει πιο σαφές το καθεστώς έκτακτης ανάγκης.

                Με αφορμή λοιπόν την απαλλοτρίωση σε τράπεζα και τον θάνατο ατόμου κατά τη συμπλοκή, το κράτος με εντολοδότη των Δένδια και τους λακέδες της αντιτρομοκρατικής βάζει στο στόχαστρο και κατηγορεί όποιο αγωνιζόμενο άτομο έχει στοχοποιημένο στα ρουφιανοτεφτέρια του. Στις λίστες τους αυτή τη φορά σειρά είχε ο Τάσος Θεοφίλου. Χωρίς κανένα στοιχείο, με κατασκευασμένα πειστήρια και παραποιημένα γεγονότα, η εξουσία αποφάσισε να βγάλει από τη μέση ( έστω και προσωρινά)  ένα αγωνιζόμενο νέο άνθρωπο που για ‘κείνους αποτελεί αγκάθι όπως και κάθε τι που μυρίζει ελευθερία. Έναν αντιστεκόμενο νέο που θέλησε να εναντιωθεί στον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό φωνάζοντας για αυτό με συνέπεια την στοχοποίηση τους από τους λακέδες του κράτους ( αν)ασφάλειας.

Οι δικαστές σαν γνωστά κρατικά τσιράκια και σε ρόλο του απόλυτου τιμωρού, ανενόχλητοι μοιράζουν ποινές και χρόνια εγκλεισμού σαν στραγάλια. Αβίαστα στερούν την ελευθερία οποιουδήποτε αμφισβητεί το καθεστώς και τσινίζει στο νομιμόφρων κόσμο τους. Τα 25 χρόνια φυλακής χωρίς κανένα αξιόπιστο στοιχείο θα μπορούσε να είχε φάει ο οποιοσδήποτε έχει χαρακτηριστεί ως αναρχικός και έχει στοχοποιηθεί για την ιδεολογία και δράση του. Στη θέση του Θεοφίλου θα μπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε του οποίου οι ιδέες δεν συνάδουν με το μακάριο λήθαργο των μακάριων κατοίκων αυτού του οργανωμένου φασιστικού κράτους.

Στόχος της κυριαρχίας είναι να αποσιωπήσει κάθε ανατρεπτικό κομμάτι που αποτελεί «βραχνά» της. Έτσι ο αναρχικό χώρος ως εν δυνάμει εχθρός αντιμετωπίζεται πια με στρατιωτικούς όρους. Η πετυχημένη καταστολή όμως, απαιτεί όχι μόνο την «ήττα» των αντιστεκόμενων με «στρατιωτικούς» όρους αλλά και σε επίπεδο δημοσίων σχέσεων. Με τον επικοινωνιακό έλεγχο τα μίντια, εξασφαλίζουν την κοινωνική συναίνεση δαιμονοποιώντας τους αντιστεκόμενους. Τα συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας πλέον μπορούν να συγκεντρωθούν γύρω από το ιδεολόγημα της νομιμότητας. Η ζωή, οι επιθυμίες μας, τα όνειρά μας θα πρέπει να «υπακούν» σ’ αυτή την νομιμότητα. Το μήνυμα είναι σαφές . Όποιος παρεκκλίνει θα στοχοποιείται και θα φυλακίζεται. Η αντιτρομοκρατική σε ρόλο της άλλοτε Στάζι θα μπορεί με τις ευλογίες του κράτους και την κοινωνική συναίνεση να επεμβαίνει στις ζωές όσων αρνούνται να μετατραπούν σε συναλλάγματα.

Ας τους καταστρέψουμε.

Όλους εκείνους τους παράγοντες που συμβάλουν στην οργάνωση του εξευτελισμού της καθημερινής ζωής μας και στον ευνουχισμό των επιθυμιών μας για άμεσο βίωμα. Εκείνους που έχουν σκοπό να διατηρούν και να επεκτείνουν την κυριαρχία τους με κάθε μέσο που διαθέτουν μετατρέποντας μας σε ανταλλακτικές αξίες μέσα στο σύστημα αγοράς τους.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ ΕΔΕΣΣΑΣ

aut_ed@espiv.net

“Θέλω να πάω στο σκοπό μου, τραβάω το δρόμο μου.

Θα προσπεράσω πηδώντας τους διστακτικούς και τους βραδυπορούντες.

Ας είναι ο δρόμος μου η καταστροφή τους”.

Φ. Νίτσε

ΤΟ ΧΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΜΑΣ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΑΙΝΕΤΑΙ..

ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑΖΙ

Αυτόνομοι

                                                                           Ανοησία είναι να ζεις άμα η ζωή σου είναι μαρτύριο και τότε η μόνη συνταγή είναι η επανάσταση.”

Η ζωή που κράτος και κοινωνία μας προσφέρει δεν είναι μια ζωή ελεύθερη, γιορτινή και με πάθος για δημιουργία. Είναι μια ζωή ακρωτηριασμένη, ταπεινωμένη, γεμάτη αδιέξοδα και πόνο. Είμαστε κατακλεισμένοι από ΠΡΕΠΕΙ και ρόλους που άλλοι θέλησαν για εμάς χωρίς εμάς. Τα αρνούμαστε. Χάρισμα σας.
Ατελείωτες ώρες μοναξιάς, ατελείωτο ξύλο από τα ΜΑΤ, βασανιστήρια σε φυλακισμένους, σάπισμα στα σχολικά θρανία-πανεπιστημιακά έδρανα-στη δουλειά, πνευματική αναπηρία, αγωνία για το σήμερα, το αύριο, το ΤΩΡΑ. «Δημοκρατία». Τώρα πια καταλάβαμε τι σημαίνει –όπως είπε ο Οσκαρ Ουάλιντ – «Δημοκρατία είναι ο λαός που κυβερνά το λαό χτυπώντας τον με το ρόπαλο από αγάπη για το λαό».
Η δημοκρατία σας έχει αποκτήσει άλλο όνομα πια: ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ. Καταστολή της σκέψης, καταστολή της δημιουργικότητας, καταστολή των διαδηλώσεων, καταστολή της δράσης, καταστολή κάθε ατόμου που αντιστέκεται στη μοίρα που άλλοι του διάλεξαν.
Κ-Α-Τ-Α-Σ-Τ-Ο-Λ-Η.
Τα ΜΑΤ σαν κύρια δύναμη τρομοκρατίας του λαού έχουν αναλάβει τους ρόλους που είχαν κάποτε οι βασανιστές στη δικτατορία. Στο στόχαστρό τους δεν είναι μόνο διαδηλωτές και κάθε ενεργά αγωνιζόμενο άτομο αλλά και οποιοσδήποτε τύχει να βρεθεί στο δρόμο τους. Τα δακρυγόνα δε διακρίνουν μεταξύ διαδηλωτών και μη. Χτυπάνε για να εκφοβίσουν γενικότερα κάθε πιθανό κύμα αντίστασης, ακόμα κι όταν-από τη δική τους σκοπιά- δεν είναι αναγκαίο. Θα μας πουν ότι υπάρχει κοινοβουλευτισμός και δημοκρατία και ότι η αστυνομία είναι «δημοκρατική». Για ποια αστυνομία μας μιλάνε; Αυτά τα κοπρόσκυλα βαρύνονται με μια σειρά εγκλημάτων εις βάρους του ανθρώπου, δεν αντιμετωπίζονται με διαμαρτυρίες, ανακοινώσεις, καταγγελίες που οι ίδιοι ρίχνουν στα σκουπίδια. Για τη δημιουργία των ΜΑΤ και τα όργια τους ευθύνεται η κυβέρνηση με τον υπουργό δημόσιας τάξης, η ηγεσία της αστυνομίας και με πρώτο και κύριο το ΠΑΣΟΚ όπου “σοσιαλιστικά” σιγοντάριζε τη βίαιη δράση των ΜΑΤ και δημιούργησε το ’86 ειδικό σώμα της “αντιτρομοκρατικής”.. Την πολύ «καλή» δουλειά συνέχισε η ΝΔ κλιμακώνοντας τη βίαιη κρατική καταστολή. Το καρέ συμπλήρωσε ο γιόκας Παπανδρέου συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση στις μεθόδους καταστολής δημιουργώντας την ομάδα ΔΙΑΣ. Τα αποτελέσματα γνωστά.
Ξύλο- εκκενώσεις καταλήψεων- βασανιστήρια- εξευτελισμός.
Η τρικομματική κυβέρνηση έβαλε τη δική της πινελιά βυθίζοντας για τα καλά κάθε άλλοτε αντιδραστικό κομμάτι στον πάτο της αδράνειας ή καλύτερα στην αδυναμία καν να αντιδράσει με όπλα την ανύπαρκτη παιδεία που δεκαετίες αργόσβηνε και τις μπαρούφες των ΜΜΕ που είχαν καλύτερα αποτελέσματα κι από αυτά της λοβοτομής. Το πείραμα στέφθηκε απόλυτης επιτυχίας. Να πως μπορεί να παραδοθεί μια χώρα στην εξαθλίωση χωρίς να έχει προηγηθεί πόλεμος. Σαν να μύρισε φασισμός..
Ο φασισμός στην Ελλάδα δεν έπαψε ουσιαστικά να υφίσταται. Άλλοτε έκανε την εμφάνιση του ως δικτατορικό καθεστώς κι ύστερα ως ένα καθεστώς καλυμμένου φασισμού με κοινοβουλευτική βιτρίνα. Ήταν, είναι και θα παραμείνει –όσο η κοινωνία δε σταματάει το δικό της πνευματικό ξεπεσμό, την ολοδική της ήττα της παρακμής- ο σίγουρος δρόμος για την διαιώνιση του καπιταλισμού και των επιταγών των παγκόσμιων αγορών. Άλλωστε:

«Ο φασισμός δεν είναι τίποτα παραπάνω
παρά η κτηνωδία, ο σπασμός μιας κοινωνίας
που πνίγηκε στο τέλμα των ψεμάτων της»
Ρέντσο Νοβατόρε

Από την εποχή της «πράσινης» αυγής μέχρι την ΝΔ και την χρυσή αυγή φρόντιζαν στη βουλή να θεσμοθετούν, επί σειρά δεκαετιών, φασιστικούς νόμους παραδίνοντας την Ελλάδα στην εξαθλίωση και τα συμφέροντα τρίτων χωρών. Πάντα με τη σιωπηρή συνενοχή των δυο αριστερών κομμάτων, τα τσιράκια των ΜΜΕ και φυσικά των ψηφοφόρων που κουνούσαν ανέμελοι τις σημαιούλες τους μιας και ζητιάνευαν μια θέση στο δημόσιο. Οπότε οι ίδιοι που οδύρονται για την κατάντια της χώρας και των δυσβάστακτων οικονομικών μέτρων αν ψάχνουν υπεύθυνο να κοιτάξουν πρώτα στον καθρέφτη.
Οι σύγχρονες κοινωνίες όχι μόνο νομιμοποιούν αλλά και υποθάλπτουν τον οργανωμένο φασισμό σαν αυτό της χρυσής αυγής, η οποία δεν εμφανίστηκε ξαφνικά το 2012 στη βουλή αλλά είχε δράση από το ’90. Εθνικιστές, φιλοχιτλερικοί νεοναζίδες μιλούν για πληθυσμιακή αλλοίωση και φυλετικές ανωτερότητες επικαλούμενοι κάποιες γραμμές πάνω στο χάρτη που τις λένε σύνορα. Εχθροί του διαφορετικού, του μοναδικού, εχθροί της ελευθερίας, ρατσιστές. Βγήκαν από τις τρύπες τους ενόψει κρίσης για να αναλάβουν όλες τις εξόφθαλμες βρωμιές που δεν μπορούσαν τα «δημοκρατικά» κόμματα να κάνουν, καλλιεργώντας ταυτόχρονα τα φασιστικά και ρατσιστικά τους ιδεώδη. Άγριοι ξυλοδαρμοί, μαχαιρώματα, κυνήγι μεταναστών και αναρχικών, πολλοί άνθρωποι βασανίστηκαν χρήζοντάς τους «άξιους» συνεχιστές του μπαμπά Χίτλερ με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Φύσσα. Όλα αυτά με τη συνενοχή του κράτους. Οι ίδιοι που συνέβαλαν στη φασιστική δράση της Χ.Α μετά το θάνατο του Φύσα ανταγωνίζονται ποιος θα στήσει καλύτερο «αντίφα» προφίλ. ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ. Οι Πασόκοι που δεν ξέρουν τι σώμα καταστολής να πρωτοιδρύσουν και οι πρώην οννεδίτες που πριν μερικά χρόνια χαιρετούσαν ναζιστικά ακούγοντας τον εθνικό ύμνο στις φιέστες τους, ορέγονται να ‘χουν εικόνα λύτρωσης του λαού από τους «κακούς» φασίστες.
Μετά το θάνατο των δυο φασιστών πρόσφατα, άλλαξε το «ποίημα». Οι ναζιστές χρυσαυγίτες έγιναν ξαφνικά «παλικάρια» για κράτος και κάθε καθεστωτικό υπηρέτη κι ένα παραλήρημα καταδίκης της βίας και της φονικής πράξης ξεκίνησε.
ΠΟΙΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΒΙΑ;
Αυτοί που ευθύνονται για εκατοντάδες φόνους;
Εκείνοι που με μια υπογραφή- εντολή δίνουν σήμα για ξυλοδαρμό τόσων ανθρώπων ανεξαρτήτου φύλου, ηλικίας και ιδεολογίας;
Εκείνοι που αιματοκυλούν διαδηλώσεις, γεμίζοντας καρκίνο τα πνευμόνια μας και τις ψυχές μας;
Εκείνοι που έβαλαν πλάτες στον φασισμό και που συστηματικά, χρόνια τώρα συνεργάζονται με τους γερμανοτσολιάδες;
Οι βασανιστές τόσων ανθρώπων: πολιτικών κρατουμένων, μεταναστών, διαδηλωτών, έχουν το θράσος να μιλούν για βία.
Το κύκλο αίματος η ίδια η Χ.Α επέλεξε να ανοίξει, δεν χρειαζόταν ο θάνατος του Φύσσα για να χαμπαριάσουν οι πολιτικάντηδες και τα ΜΜΕ ότι είναι ναζιστική συμμορία. Όσο για τον ενδεχόμενο να τεθεί η «ναζιστική συμμορία» εκτός νόμου μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι οι κλέφτες των ονείρων μας, οι υπεύθυνοι του πόνου τόσων βασανισμένων, τα φασιστικά καθίκια και κάθε εξουσιαστική φιγούρα να τεθεί εκτός των ζωών των δικών μας και των συντρόφων μας.
Ο φασισμός μπορεί να μη πέθανε το ’73 και το όνειρο των ανθρώπων του πολυτεχνείου να έμεινε ανολοκλήρωτο, όμως παραμένει ζωντανό και το σύνθημα ίδιο:    ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Αυτόνομοι Έδεσσας