ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ  ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ “ΣΠΑΣΕΙ” ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ Ν.ΡΩΜΑΝΟ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 10/11

Με αφορμή τις πανελλαδικές δράσεις αλληλεγγύης στον σύντροφο Α. Σταμπούλο πραγματοποιήθηκε στην Εδεσσα αφισοκόλληση και μοίρασμα της δήλωσης του(04-10-14).

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΤΑΜΠΟΥΛΟΥ     

Την 1-10-2014 , με συλλαμβάνουν και οδηγούμαι με κουκούλα στο κεφάλι στον ανακριτικό θάλαμο της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας. Από τις 17.00 έως τις 1.00 τη νύχτα, ένα τσούρμο κουκουλοφόροι -και ενώ είμαι δεμένος πισθάγκωνα- μου αποσπούν με τη βία DNA, αποτυπώματα και με φωτογραφίζουν (προσπαθούν) εν μέσω ειρωνειών, κεφαλοκλειδωμάτων, στραμπουληγμάτων, ξύλου και απειλών για ηλεκτροσόκ , θεωρώντας ότι έτσι θα συνεργαστώ. Στις 1.00 τη νύχτα, βλέπω τους πρώτους ξεκουκούλωτους που μου ανακοινώνουν ότι κατηγορούμαι για τρομοκρατία. Ως τις 5.30 τα ξημερώματα , παραμένω σε ένα 1 Χ 3 κελί , δεμένος πάντα πισθάγκωνα με τις χειροπέδες. Την επόμενη μέρα γίνονται πάλι προσπάθειες να με φωτογραφίσουν.

Από μεριάς μου απείχα από την πρώτη στιγμή από τροφή και νερό με απαίτηση να μιλήσω με δικηγόρο. Μου επέτρεψαν τελικά να ειδοποιήσω δικηγόρο μετά από 24 ώρες και κατόρθωσα να την δώ μολις για λίγα λεπτα , λίγο πριν τον Εισαγγελέα.

Τα παραπάνω τα καταθέτω σαν μια μικρή εμπειρία αγώνα προς τους συναγωνιστές.

Η στάση του Κράτους προς εμάς , ήπια ή σκληρή -αυτό είναι πάντα σχετικό- δεν μπορεί ποτέ να μας κάμψει, όσο έχουμε συνείδηση της υπευθυνότητας που απορρέει από τη θέση μας ως αναρχικοί , στις στιγμές της δοκιμασίας.

Γιατί οι δύσκολες στιγμές στον αγώνα είναι αυτές που ατσαλώνουν τη συνείδηση. Γιατί σε αυτές τις περιστάσεις ο κάθε ένας από μας είναι ο θεματοφύλακας των ιδανικών της κοινωνίας που πολεμάμε να φτιάξουμε. Για τον αγώνα προς την χειραφέτηση από την ταξική κοινωνία έχει χυθεί πολύ αίμα, κι επομένως θα ήταν αστείο να λυγίζουμε στα όποια νταϊλίκια των μπάτσων. Κράτησα αρνητική στάση απέναντι στις αξιώσεις των κρατικών λακέδων να αποσπάσουν στοιχεία μου για δυο λόγους. Πρώτο, για λόγους αξιακούς , καθώς θεωρώ ότι υποχρέωση κάθε αναρχικού επαναστάτη είναι να μη δίνει ούτε χιλιοστό εδάφους στον ταξικό εχθρό . Και δεύτερο γιατί, αντιλαμβανόμενος τη σοβαρότητα της υπόθεσης που μου προσάπτουν, θέλησα να προστατέψω συντροφικό και φιλικό περιβάλλον από τα κοράκια που με κρατάνε. Όσο λοιπόν οι κλούζω δεν έβρισκαν το όνομα, δεν ήμουν διατεθειμένος με τιποτε να τους το δώσω. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δυο μέρες μετά τη σύλληψη, η αστυνομία έχει βρει «επιτέλους» το όνομά μου.

Είναι σαφές ότι με τη σύλληψή μου οι αξιωματικοί της αντιτρομοκρατικής και κυρίως οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι έλπιζαν να βγάλουν λαβράκι , γι αυτό και οι διαρροές στον τύπο για το σημειωματάριο με τις «χρονομετρημένες διαδρομές» τους στόχους, τα ποδήλατα και τα λουκάνικα. Μέσω της κοπτορραπτικής φτιάχνουν μια ιστορία που να ταιριάζει στο σενάριο τους. Σενάριο που στο τέλος πρέπει πάντα να βγάζει αυτούς νικητές.

Το τι έκανα, ποιος είμαι και γιατί βρισκόμουν εκεί που με συνέλαβαν δεν είναι υπόθεση της αστυνομίας και των εισαγγελέων αλλά δική μου. Επομένως, δεν έχω να απολογηθώ στους φύλακες της αστικής νομιμότητας, αλλά μόνο στο επαναστατικό κίνημα, τους συντρόφους και τον λαό που επιλέγει να μη ζήσει σα ραγιάς.

Θεωρώ αναγκαία αυτήν την πρώτη επικοινωνία με τον έξω κόσμο , μιας και δεν τρέφω αυταπάτες για την μη προφυλάκιση μου.

Προς το παρόν, βρίσκομαι αιχμάλωτος στα χέρια των υπηρετών του κεφαλαίου, η καρδιά μου όμως παραμένει στο στρατόπεδο της επανάστασης.

Ο αγώνας συνεχίζεται.

Ζήτω η επανάσταση.

Ζήτω η Αναρχία.

Αντώνης Σταμπούλος

από την Λ. Αλεξάνδρας 173.

4/10/2014

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ ΑΝΑΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΡΑΥΓΕΣ, ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΘΑ ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΣΑΣ, ΠΑΝΤΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΑΣ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΔΙΨΑΣ ΑΝΤΩΝΗ ΣΤΑΜΠΟΥΛΟ.  

ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΑΣΠΙΔΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΗ.

ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΒΟΥΝΟ.

Η ΔΙΝΗ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ ΜΑΣ ΤΡΕΧΕΙ ΓΟΡΓΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΛΗΜΜΥΡΑΣ.

Λιοντάρια σε κελιά, Ουστάντ Μπαντρουζαμάν Μπαντρ, φυλακές Γκουανταναμο

«… όμως κρατάμε γερά και θα διατηρήσουμε σταθερό το πηδάλιο στην Αργώ μας στην επίμονη αναζήτηση για το χρυσόμαλλο δέρας των ονείρων μας, με όλη τη φλόγα και την τόλμη της νιότης..»

Σεβερίνο Ντι Τζιοβάνι.

Οι Επαναστατικές  οργανώσεις αποτελούσαν πάντοτε τον μεγαλύτερο εχθρό του κράτους.

Ως οι έμπρακτοι εκφραστές της επαναστατικής πρακτικής, οι οργανώσεις είχαν στο στόχαστρο κυβερνητικούς παράγοντες, τις δυνάμεις καταστολής, πρεσβείες  ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και οικονομικούς παράγοντες. Σε τέτοια χτυπήματα το κράτος απάντησε με δεκάδες διώξεις και ανέπτυξε μέσα και μηχανισμούς ώστε να πιάσει στα δίκτυα του τους ένοπλους αντάρτες που ταράσσουν  τα σχέδια του.

Τέτοια περίπτωση αποτελεί και ο Νίκος Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, η δίωξη του οποίου από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την πολιτική ευθύνη της οργάνωσης ήταν λυσσαλέα. Τελικά 16 Ιουλίου μετά από συμπλοκή με μπάτσους στο μοναστηράκι πιάστηκε στα δίκτυα του κράτους. Ο αναρχικός Μαζιώτης υπερασπίστηκε την ελευθερία του με οπλισμό μα τα σκυλιά του κράτους κατάφεραν να τον τραυματίσουν.

Μετά από αυτό το γεγονός οι χαφιέδες των ΜΜΕ άρχισαν για ακόμη μια φορά την γνωστή τρομοϋστερία με μια σειρά από φαντασιακά σενάρια. Σαν γνήσιοι τρομολάγνοι δεν παρέλειψαν να λασπολογήσουν και να αποπροσανατολίσουν από τους πραγματικούς εγκληματίες των ζωών μας: το κράτος και τους παρατρεχάμενους τους.

Δεν αποτελεί έκπληξη. Το ίδιο έχει συμβεί και για τις διαδηλώσεις, πορείες, τα μητροπολιτικά σαμποτάζ, τις απαλλοτριώσεις, τις εξεγέρσεις και ότι αποτελεί ανατρεπτική πρακτική. Όμως όσο κι αν γαυγίζουν τα σκυλιά η γαλέρα των κουρσάρων του αγώνα θα προχωρά προς απελευθερωτικές διαδρομές.

Η δράση του Επαναστατικού αγώνα είχε σκοπό την κοινωνική επανάσταση και την ισοπέδωση εξουσιαστικών σχέσεων. Όπως κάθε ένοπλη οργάνωση αποτελεί κομμάτι του ευρύτερου αγώνα προς την ελευθερία και της άνθιση ενός νέου τρόπου ζωής, πέρα από αυτόν τον σάπιο πολιτισμό που βιώνουμε. Στα πλαίσια ενός πολύμορφου αγώνα, άλλοι αγωνίζονται με πιο ορθόδοξα μέσα κι άλλοι με ανορθόδοξα. Όλοι είναι στο στόχαστρο των κατασταλτικών δυνάμεων και ιδιαίτερα οι ένοπλοι αγωνιστές που αποτελούν δραστικό κομμάτι του. Είναι εκείνοι όσοι επιζητούν να γευτούν στο τώρα την ανατροπή μέσα από τα χαλάσματα των αστικών κέντρων που διώκονται και κυνηγιούνται με εκδικητικότητα από το κράτος. Δεν μπορούμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυοι στους ποιητές της επανάστασης, σε εκείνους που τόλμησαν να αποτινάξουν τα δεσμά τους, να παρατήσουν τις ήσυχες ζωές τους και να ξεχυθούν στο δρόμο του επαναστατικού αγώνα. Μπαίνοντας μπροστά κοιτάζουν κατάματα τις βροντερές καταιγίδες που θα έρθουν.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ : ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΖΟΥΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

                                  ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΜΕ ΛΥΣΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

                                  ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

                                  ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΠΙΚΗΡΥΓΜΕΝΟ ΕΝΟΠΛΟ ΑΝΤΑΡΤΗ  

ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.

ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ

 Έδεσσα (aut_ed@espiv.net)

Αν οι μπάτσοι και οι δικαστές αποτελούν την πρώτη γραμμή κατάπνιξης κάθε αντίδρασης, οι ανθρωποφύλακες είναι εκείνοι που συνεχίζουν το έργο τους. Η εξουσία που τους δόθηκε εκτός από βασανισμούς τους επιτρέπει να κουβαλάν μαζί τους και τον θάνατο για όσους αντιστέκονται  στην εξουσία και τους λακέδες της και όλα αυτά  με την ευλογία της νομοθετικής εξουσίας του κράτους. Στα κρατικά κελιά έχουν αργοπεθάνει δεκάδες αγωνιζόμενοι που παρέμειναν ανυπόταχτοι στην σωφρονιστική κρεατομηχανή. Στο δρόμο της ελευθερίας, οι ποιητές της πράξης, οι εραστές της ζωής κι όλοι όσοι έσπασαν τις αλυσίδες τους, αιχμαλωτίστηκαν από τα κρατικά σκυλιά,  βασανίστηκαν κι έζησαν την αθλιότητα παραμένοντας πάντα ελεύθεροι. Ελεύθεροι γιατί κανείς δεν μπορεί να τους συλλάβει, κανείς δεν μπορεί να τους καταδικάσει, κανείς δεν μπορεί να τους φυλακίσει, είναι ελεύθεροι από τη στιγμή που εναντιώθηκαν στην απανθρωπιά και το υπάρχον σύστημα καθένας με τα μέσα που διέθετε.

Ας μη ξεγελιόμαστε, οι φυλακές της σημερινής κοινωνίας βρίσκονται παντού και αγγίζουν κάθε πτυχή της καθημερινής μας ύπαρξης. Από το σχολείο-φυλακή και τα τσιμεντένια κουτιά που ονόμασαν σπίτια μέχρι τα καταστήματα που αγοράζονται οι μεταλλαγμένες αηδίες, ο αγώνας προς την ελευθερία παραμένει ίδιος.  Δεν γίνεται να μετασχηματιστεί ο καπιταλισμός του κέρδους και της απανθρωπιάς, γίνεται μόνο να του δοθούν χτυπήματα μέχρι τη στιγμή που θα διαλυθεί.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΙΧΩΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΙΧΩΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Αυτόνομοι Έδεσσας

Τίποτα δεν είχε πραγματικά σημασία,

Εκτός από το να παραμείνω άσπαστος.

Άλλαξα πάλι πλευρό, με το κρύο να με περονιάζει.

Δεν έχουν απολύτως τίποτα

Στο οπλοστάσιό τους

που να μπορεί να τσακίσει το πνεύμα

ενός και μόνο Αιχμαλώτου Πολέμου

ο οποίος αρνείται να σπάσει,

σκέφτηκα,

και αυτή η σκέψη ήταν μεγάλη αλήθεια.

Δεν μπορούν, ούτε πρόκειται ποτέ

Να τσακίσουν το πνεύμα μας.

Στριφογύρισα ξανά ενώ πάγωνα

Και το χιόνι έμπαινε απ’το παράθυρο

Και έπεφτε πάνω στα στρωσίδια μου.

Η μέρα μας θα έρθει,

Είπα στον εαυτό μου.

Μπόμπυ Σάντς

“Είμαστε ένοχοι για τον κόσμο τους, ένοχοι για την “αθωότητα” τους .Η σκέψη και η καρδιά μας πλάι σε κάθε προσπάθεια που επιχειρεί να πολεμήσει την εξουσία .”

ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ ΕΔΕΣΣΑΣ