«Μέχρι την απελευθέρωση και του τελευταίου πολιτικού κρατουμένου δεν είμαι ελεύθερος».

Ο αγώνας για την ανατροπή του καθεστώτος αριστεράς και δεξιάς είναι η μόνη διέξοδος για τον λαό και η μόνη ρεαλιστική απάντηση στο φαύλο κύκλο που βιώνουμε.
Το σημερινό μας κείμενο έχει να κάνει μόνο με την αυτοοργανωμένη πάλη με όλα τα μέσα.
Το νέο καθεστώς του σύριζα στην αντιφασιστική διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε έστειλε τα κομπλεξικά σκουλήκια χωρίς περίστροφα. Παρά την «ουτοπία» που προσπαθεί να περάσει το νέο καθεστώς του σύριζα απλά θυμίζουμε:
Σιδέρης Σιδηρόπουλος
Χρήστος Κασσίμης
Κούμης
Καλτεζάς
Καννελοπούλου
Χ. Τσουτσουβής
Μ. Πρέκας
Γρηγορόπουλος
Λαμπρος Φούντας
Κλπ
Παρά τα σενάρια που προσπαθούν να κάνουν για καλύτερες σχέσεις μεταξύ μπάτσων-πολιτών, εμείς απαντάμε πως θα γνωρίσουν την φρίκη που αυτοί επέλεξαν πρώτοι.
Αναγκαία στρατηγική του σύριζα:
Η συμμαχία με το φασιστοειδή που ονομάζεται Καμμένος, ο οποίος σε πρόσφατη φωτογράφιση του προβάλλει τον εαυτό του με εθνικιστικές σημαίες.
Σε αυτούς τους υβριστές της αξιοπρέπειας απαντάμε πως φτάνει πια!

ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΩΞΕΙΣ, ΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ:
Σύντροφος έλαβε στο χώρο εργασίας του, σε μια επίδειξη δύναμης, από τους αυτοκόλλητους υπερασπιστές του κράτους κάλεσμα σε δίκη για τις πολιτικές και ιδεολογικές του θέσεις. Η μήνυση προέρχεται από τους μπουτσοπνίχτες της ομάδας ΔΙΑΣ και ενώ πρωτόδικα έχει δικαστεί σε 10μηνη με 3ετή αναστολή.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Κ.Δ
ΔΕΝ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΟΥΜΕ για τον σύντροφο μας , θα είμαστε δίπλα του, ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. Αναφέρεται σαν απλό παράδειγμα πως η δικαστική εξουσία λειτουργεί κανονικότατα παρά το προσωπείο της «προοδευτικής» αριστεράς.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΙΩΚΩΜΕΝΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΣ:
Η στάση του σύριζα προς την οικονομική πολιτική είναι ξεκάθαρη.
Γνωρίζουμε πως όλα τα μέλης της Ε.Ε εφαρμόζουν την διαφύλαξη των συμφερόντων που θα ευνοεί μόνο τους οικονομικά ισχυρότερους και τα κέρδη τους.
Ο επαγγελματίας πολιτικός Βαρουφάκης ας σταματήσει τους θεατρινισμούς.
Και επειδή έχει γίνει πολύς λόγος για το νέο καθεστώς που παρουσιάζεται σαν σωτήρας, απαντάμε πως ο τηλεχειριζόμενος μηχανισμός του κράτους θα μας έχει μπροστά του πάντα. Όσο για τους μαϊντανούς του κάθε καθεστώτος, συνδικαλιστές, δήθεν στέκια που στεγάζουν κομματόσκυλα, κυβερνητικά τσογλάνια, ΑΠΛΑ ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, ΣΤΟΥΣ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

AΥΤΟΝΟΜΟΙ

 (aut_ed@espiv.net)

“Τη πρώτη νύχτα πλησιάζουν

 και κλέβουν ένα λουλούδι

από τον κήπο μας

και δε λέμε τίποτα.

Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον

 περπατούν στα λουλούδια,

σκοτώνουν το σκυλί μας

και δε λέμε τίποτα.

 Ώσπου μια μέρα

-την πιο διάφανη απ” όλες-

μπαίνουν άνετα στο σπίτι μας

ληστεύουν το φεγγάρι μας

γιατί ξέρουν το φόβο μας

 που πνίγει τη φωνή στο λαιμό μας.

 Κι επειδή δεν είπαμε τίποτα

 πλέον δε μπορούμε να πούμε τίποτα.”

                                                                                                        Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

Έχεις το δίκιο και τα μέσα και την δύναμη.

ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΣ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ

Η αλλοτρίωση των ζωών μας είναι καθολική, βρίσκεται τόσο στην παραγωγή όσο και στην κατανάλωση, σε κάθε τομέα της ζωής.

Όλοι αυτοί, οι δήθεν σωτήρες, οι κρατικοί καραγκιόζηδες, , θέλουν για άλλη μια φορά να μας βάλουν σε καλούπια, να εκμεταλλευτούν την σκέψη, τα συναισθήματα και τις φυσικές μας δυνάμεις.

Στήνουν κάλπες ώστε να μας δίνουν την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχουμε κι εμείς στο πολιτικό σκηνικό.

Το σύστημα τους έχει κατορθώσει να μας βυθίσει στην εξαθλίωση, να κάνει κουμάντο σ’ όλα, ακόμα και στο μυαλό μας.

ΒΟΥΛΗ, ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΝΑΟΙ ΓΙΑ ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ, ΕΝΑ ΜΑΝΤΡΙ ΓΙΑ ΑΝΟΗΤΟΥΣ.

Η αντίσταση και η εξέγερση ενάντια στο κρατικό μόρφωμα της Ν.Δ είναι μονόδρομος.

Βλέπουμε πώς ο αρχηγός τους, ένας φασίστας- χουντικός αυτορποσδιοριζόμενος  ως «δημοκράτης», μας δείχνει το πιο επικίνδυνο πρόσωπό τους.

Η μεταμόρφωση λοιπόν των δεξιών σε δημοκράτες υπάρχει πλέον σε όλους τους χώρους: στρατό, δικαιοσύνη, αστυνομία, ΜΜΕ, εξουσιαστικές γραφειοκρατίες κλπ. Ο φασισμός δηλαδή, δεν ξεχωρίζει από το αστικό κράτος αλλά ενυπάρχει σε αυτό και έχει βρεί το ιδανικό του περιβάλλον .

Έτσι, στο θέατρο που λένε βουλή, η σκυτάλη περνά ολοένα στους κούφιους  πολιτικά και ιδεολογικά, διψασμένους για καρέκλες της αριστεράς.

Αυτό είναι το νέο καθεστώς του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι οποίοι ξέρουν πολύ καλά πως όσα έχουν πει μέχρι στιγμής είναι απλά παραπλάνηση και εξαπάτηση του λαού.

Κανένας νόμος δεν πρόκειται να προστατέψει τους βασανιστές του λαού είτε δεξιούς είτε αριστερούς.

Για όλους εμάς  ήταν, είναι και θα παραμείνουν ένοχοι.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΜΜΕΝΟΣ ΜΕ ΑΙΜΑ.

ΟΙ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΔΕ ΧΩΡΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟ.

ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.

AΥΤΟΝΟΜΟΙ

 (aut_ed@espiv.net)

«ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΝΔΡΑ, ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ». Όχι από σαδισμό ή μοχθηρία αλλά γιατί συμβολίζουμε την ανυποχώρητη αντίσταση σε αυτή την πολιτική που αναπτύσσουν και ονομάζουν παγκοσμιοποίηση.

Μια πολιτική που εκτοξεύεται έξω από τα δυτικά σύνορα υπό τη μορφή πολέμου για υπεροχή και εν όψει της κατάκτησης νέων αγορών και σφαιρών οικονομικής επιρροής. Εν ολίγοις, μια πολιτική που σημαίνει πάντα περισσότερο κοινωνικό αποκλεισμό, μοιρολατρία και αυτοκτονίες. Η αυτοκτονία ανήκει στο σωφρονιστικό κανόνα.  Η συνηθισμένη πρακτική των σκυλιών του κράτους θέλει να περνάμε το σκοινί στο λαιμό μας και να πηδάμε από το σκαμνί

Κι όμως ΟΧΙ.

Η «εμπειρία» που αναπτύξαμε βλέποντας συντρόφους  μετά από χρόνια αίτησης αποφυλάκισης τους: Απέναντι στην οδύνη της απομόνωσης, την μετέτρεψαν σε τρέλα και θωρακίστηκαν. Με αυτή την έννοια είναι καλά κατασχεμένη, απαγορευμένη, ως αγωγός των σχέσεων και ως μέτρο των αποστάσεων, η αλληλεγγύη ως όπλο ζωής.

Σε αυτές τις συνθήκες διαβάσαμε πολύ προσεκτικά τη δήλωση-πρόταση του συντρόφου μας και συμπολίτη μας, Νίκο Μαζιώτη ο οποίος έχει αγωνιστεί με αποφασιστικότητα και έχει τοποθετηθεί ΞΕΚΑΘΑΡΑ στην πλευρά εκείνων που αποκλείουν την επιλογή του οικονομικού κέρδους σε βάρος ανδρών και γυναικών, εκείνων που χτίζουν τον κόσμο.

Ενσαρκώνουμε λοιπόν στο συλλογικό-φαντασιακό της ακατάβλητη άρνηση της επιδείνωσης των συνθηκών της ζωής, εργασίας, των «επιχειρήσεων- σκούπα» της αστυνομίας στις γειτονιές, της στρατικοποίησης του κοινωνικού ιστού, την απόρριψη του συνόλου των αλλοτριωτικών δηλητηρίων που σκορπίζουν καθημερινά μέσα στον εγκέφαλο του καθενός και μέσα στο σώμα ολόκληρης της κοινωνίας.

Σε σιγανή «φωτιά» έχουν αποφασίσει το θάνατό μας.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΡΙΟ.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η αλληλεγγύη επιβεβαιώνεται ως όπλο της ζωής.

Τους συντροφικούς μας χαιρετισμούς στον Νίκο Μαζιώτη, στη δήλωση-πρότασή του και στον Επαναστατικό Αγώνα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΥΠΟΥ Γ.

ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ.

ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ

«… όμως κρατάμε γερά και θα διατηρήσουμε σταθερό το πηδάλιο στην Αργώ μας στην επίμονη αναζήτηση για το χρυσόμαλλο δέρας των ονείρων μας, με όλη τη φλόγα και την τόλμη της νιότης..»

Σεβερίνο Ντι Τζιοβάνι.

Οι Επαναστατικές  οργανώσεις αποτελούσαν πάντοτε τον μεγαλύτερο εχθρό του κράτους.

Ως οι έμπρακτοι εκφραστές της επαναστατικής πρακτικής, οι οργανώσεις είχαν στο στόχαστρο κυβερνητικούς παράγοντες, τις δυνάμεις καταστολής, πρεσβείες  ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και οικονομικούς παράγοντες. Σε τέτοια χτυπήματα το κράτος απάντησε με δεκάδες διώξεις και ανέπτυξε μέσα και μηχανισμούς ώστε να πιάσει στα δίκτυα του τους ένοπλους αντάρτες που ταράσσουν  τα σχέδια του.

Τέτοια περίπτωση αποτελεί και ο Νίκος Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, η δίωξη του οποίου από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την πολιτική ευθύνη της οργάνωσης ήταν λυσσαλέα. Τελικά 16 Ιουλίου μετά από συμπλοκή με μπάτσους στο μοναστηράκι πιάστηκε στα δίκτυα του κράτους. Ο αναρχικός Μαζιώτης υπερασπίστηκε την ελευθερία του με οπλισμό μα τα σκυλιά του κράτους κατάφεραν να τον τραυματίσουν.

Μετά από αυτό το γεγονός οι χαφιέδες των ΜΜΕ άρχισαν για ακόμη μια φορά την γνωστή τρομοϋστερία με μια σειρά από φαντασιακά σενάρια. Σαν γνήσιοι τρομολάγνοι δεν παρέλειψαν να λασπολογήσουν και να αποπροσανατολίσουν από τους πραγματικούς εγκληματίες των ζωών μας: το κράτος και τους παρατρεχάμενους τους.

Δεν αποτελεί έκπληξη. Το ίδιο έχει συμβεί και για τις διαδηλώσεις, πορείες, τα μητροπολιτικά σαμποτάζ, τις απαλλοτριώσεις, τις εξεγέρσεις και ότι αποτελεί ανατρεπτική πρακτική. Όμως όσο κι αν γαυγίζουν τα σκυλιά η γαλέρα των κουρσάρων του αγώνα θα προχωρά προς απελευθερωτικές διαδρομές.

Η δράση του Επαναστατικού αγώνα είχε σκοπό την κοινωνική επανάσταση και την ισοπέδωση εξουσιαστικών σχέσεων. Όπως κάθε ένοπλη οργάνωση αποτελεί κομμάτι του ευρύτερου αγώνα προς την ελευθερία και της άνθιση ενός νέου τρόπου ζωής, πέρα από αυτόν τον σάπιο πολιτισμό που βιώνουμε. Στα πλαίσια ενός πολύμορφου αγώνα, άλλοι αγωνίζονται με πιο ορθόδοξα μέσα κι άλλοι με ανορθόδοξα. Όλοι είναι στο στόχαστρο των κατασταλτικών δυνάμεων και ιδιαίτερα οι ένοπλοι αγωνιστές που αποτελούν δραστικό κομμάτι του. Είναι εκείνοι όσοι επιζητούν να γευτούν στο τώρα την ανατροπή μέσα από τα χαλάσματα των αστικών κέντρων που διώκονται και κυνηγιούνται με εκδικητικότητα από το κράτος. Δεν μπορούμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυοι στους ποιητές της επανάστασης, σε εκείνους που τόλμησαν να αποτινάξουν τα δεσμά τους, να παρατήσουν τις ήσυχες ζωές τους και να ξεχυθούν στο δρόμο του επαναστατικού αγώνα. Μπαίνοντας μπροστά κοιτάζουν κατάματα τις βροντερές καταιγίδες που θα έρθουν.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ : ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΖΟΥΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

                                  ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΜΕ ΛΥΣΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

                                  ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

                                  ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΠΙΚΗΡΥΓΜΕΝΟ ΕΝΟΠΛΟ ΑΝΤΑΡΤΗ  

ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.

ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ

 Έδεσσα (aut_ed@espiv.net)

Ο θάνατος του Λάμπρου Φούντα που έπεσε νεκρός ύστερα από ανταλλαγή πυροβολισμών με μπάτσους στην Δάφνη, μας γεμίζει οργή και θλίψη.

Έδειξε σε όλους εμάς, με την ζωή του, πως ο διαρκής αγώνας για την ελευθερία απαιτεί λύσσα, αποφασιστικότητα και γενναιότητα. Όπως όλοι οι αγωνιστές κυνήγησε τα όνειρα του και έπεσε μαχόμενος για αυτά. Εξεγέρθηκε και οπλίστηκε ενάντια στους γδάρτες των ονείρων μας μέχρι και την τελευταία του πνοή.

Θα μείνει στην ιστορία και στις καρδιές μας ως ένας μαχητής της ελευθερίας που έδωσε την ζωή του για έναν κόσμο ελεύθερο και ανεξούσιο, απαλλαγμένο από καταπιεστικά δεσμά.

Οι φονιάδες του Λάμπρου Φούντα, Χάσκης Ανδρέας και Κουμαράπης Θεόδωρος, θα παραμείνουν, όπως όλοι οι ένστολοι δολοφόνοι της δημοκρατίας, μέλη ενός μηχανισμού δολοφόνων. Θα συνεχίσουν να είναι ανδρείκελα ενός άδικου και εγκληματικού καθεστώτος. Μόνο μίσος για τους λακέδες αυτών που ληστεύουν, καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται τον λαό.

Όσο είμαστε ζωντανοί, όσο ζούμε και αναπνέουμε, θα κάνουμε ότι μπορούμε για να δημιουργούμε προβλήματα στα αντικοινωνικά και εγκληματικά σχέδια του κράτους.

Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ.

 Aυτόνομοι Έδεσσας

«…σε ένα αποστειρωμένο κελί υψίστης ασφαλείας, μέσα στο όμορφο σκοτάδι μιας κορυφογραμμής σπαρμένης με παράνομα χνάρια, μέσα στο ανώνυμο μητροπολιτικό σαμποτάζ… σε ένα ποίημα-τραγούδι, σε μια προκήρυξη, σε μια ειλικρινή παράδοση στην καρδιά… η μνήμη και η ανατροπή υπάρχουν ανεξάρτητες από τα σφοδρά κύματα της καταστολής.»

Marcelo Villarroel

Το κατασταλτικό παραλήρημα ολοένα και κλιμακώνεται. Εισβολή σε καταλήψεις, δεκάδες συλλήψεις, επικήρυξη συντρόφων, μπούκα σε σπίτια αναρχικών συντρόφων, στοχοποίηση απανταχού αγωνιζόμενου και κατατρεγμένου, ομοιογενοποίηση αντιλήψεων. Η δημιουργία ενός «εσωτερικού εχθρού» – φαντάσματος από την κυριαρχία, μια φαντασιακή σκοτεινή φιγούρα που κινείται στο περιθώριο απειλώντας την ησυχία και την τάξη ενός κράτους – νεκροταφείου.

Δεν εκπλησσόμαστε. Η καταστολή ανέκαθεν ήταν το όπλο των κυρίαρχων ενάντια σε κάθε προσπάθεια αντίστασης και ανατροπής. Οι κατασταλτικές τακτικές κατακτούν παγκοσμίως ολοένα την «κανονικότητα» τους μέσα στη ροή των ζωών μας, με πρόσχημα την τόσο πολύτιμή τους «ασφάλεια» η οποία βρίσκει άψογη κοινωνική ανταπόκριση καθολικά.

Η αντιτρομοκρατική εκστρατεία έχει ξεκινήσει  δεκαετίες τώρα και διαρκώς προσαρμόζεται στους επίδοξους κινδύνους βρίσκοντας ή και εφευρίσκοντας πολύ καλές αφορμές και ενεργοποιώντας αντίστοιχους νόμους.

Απώτερος σκοπός ο φόβος.

Ο γενικευμένος φόβος που επιταχύνει την εξοικείωση με την εντεινόμενη επιτήρηση κάνει πιο σαφές το καθεστώς έκτακτης ανάγκης.

                Με αφορμή λοιπόν την απαλλοτρίωση σε τράπεζα και τον θάνατο ατόμου κατά τη συμπλοκή, το κράτος με εντολοδότη των Δένδια και τους λακέδες της αντιτρομοκρατικής βάζει στο στόχαστρο και κατηγορεί όποιο αγωνιζόμενο άτομο έχει στοχοποιημένο στα ρουφιανοτεφτέρια του. Στις λίστες τους αυτή τη φορά σειρά είχε ο Τάσος Θεοφίλου. Χωρίς κανένα στοιχείο, με κατασκευασμένα πειστήρια και παραποιημένα γεγονότα, η εξουσία αποφάσισε να βγάλει από τη μέση ( έστω και προσωρινά)  ένα αγωνιζόμενο νέο άνθρωπο που για ‘κείνους αποτελεί αγκάθι όπως και κάθε τι που μυρίζει ελευθερία. Έναν αντιστεκόμενο νέο που θέλησε να εναντιωθεί στον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό φωνάζοντας για αυτό με συνέπεια την στοχοποίηση τους από τους λακέδες του κράτους ( αν)ασφάλειας.

Οι δικαστές σαν γνωστά κρατικά τσιράκια και σε ρόλο του απόλυτου τιμωρού, ανενόχλητοι μοιράζουν ποινές και χρόνια εγκλεισμού σαν στραγάλια. Αβίαστα στερούν την ελευθερία οποιουδήποτε αμφισβητεί το καθεστώς και τσινίζει στο νομιμόφρων κόσμο τους. Τα 25 χρόνια φυλακής χωρίς κανένα αξιόπιστο στοιχείο θα μπορούσε να είχε φάει ο οποιοσδήποτε έχει χαρακτηριστεί ως αναρχικός και έχει στοχοποιηθεί για την ιδεολογία και δράση του. Στη θέση του Θεοφίλου θα μπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε του οποίου οι ιδέες δεν συνάδουν με το μακάριο λήθαργο των μακάριων κατοίκων αυτού του οργανωμένου φασιστικού κράτους.

Στόχος της κυριαρχίας είναι να αποσιωπήσει κάθε ανατρεπτικό κομμάτι που αποτελεί «βραχνά» της. Έτσι ο αναρχικό χώρος ως εν δυνάμει εχθρός αντιμετωπίζεται πια με στρατιωτικούς όρους. Η πετυχημένη καταστολή όμως, απαιτεί όχι μόνο την «ήττα» των αντιστεκόμενων με «στρατιωτικούς» όρους αλλά και σε επίπεδο δημοσίων σχέσεων. Με τον επικοινωνιακό έλεγχο τα μίντια, εξασφαλίζουν την κοινωνική συναίνεση δαιμονοποιώντας τους αντιστεκόμενους. Τα συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας πλέον μπορούν να συγκεντρωθούν γύρω από το ιδεολόγημα της νομιμότητας. Η ζωή, οι επιθυμίες μας, τα όνειρά μας θα πρέπει να «υπακούν» σ’ αυτή την νομιμότητα. Το μήνυμα είναι σαφές . Όποιος παρεκκλίνει θα στοχοποιείται και θα φυλακίζεται. Η αντιτρομοκρατική σε ρόλο της άλλοτε Στάζι θα μπορεί με τις ευλογίες του κράτους και την κοινωνική συναίνεση να επεμβαίνει στις ζωές όσων αρνούνται να μετατραπούν σε συναλλάγματα.

Ας τους καταστρέψουμε.

Όλους εκείνους τους παράγοντες που συμβάλουν στην οργάνωση του εξευτελισμού της καθημερινής ζωής μας και στον ευνουχισμό των επιθυμιών μας για άμεσο βίωμα. Εκείνους που έχουν σκοπό να διατηρούν και να επεκτείνουν την κυριαρχία τους με κάθε μέσο που διαθέτουν μετατρέποντας μας σε ανταλλακτικές αξίες μέσα στο σύστημα αγοράς τους.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ ΕΔΕΣΣΑΣ

aut_ed@espiv.net

                                                                           Ανοησία είναι να ζεις άμα η ζωή σου είναι μαρτύριο και τότε η μόνη συνταγή είναι η επανάσταση.”

Η ζωή που κράτος και κοινωνία μας προσφέρει δεν είναι μια ζωή ελεύθερη, γιορτινή και με πάθος για δημιουργία. Είναι μια ζωή ακρωτηριασμένη, ταπεινωμένη, γεμάτη αδιέξοδα και πόνο. Είμαστε κατακλεισμένοι από ΠΡΕΠΕΙ και ρόλους που άλλοι θέλησαν για εμάς χωρίς εμάς. Τα αρνούμαστε. Χάρισμα σας.
Ατελείωτες ώρες μοναξιάς, ατελείωτο ξύλο από τα ΜΑΤ, βασανιστήρια σε φυλακισμένους, σάπισμα στα σχολικά θρανία-πανεπιστημιακά έδρανα-στη δουλειά, πνευματική αναπηρία, αγωνία για το σήμερα, το αύριο, το ΤΩΡΑ. «Δημοκρατία». Τώρα πια καταλάβαμε τι σημαίνει –όπως είπε ο Οσκαρ Ουάλιντ – «Δημοκρατία είναι ο λαός που κυβερνά το λαό χτυπώντας τον με το ρόπαλο από αγάπη για το λαό».
Η δημοκρατία σας έχει αποκτήσει άλλο όνομα πια: ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ. Καταστολή της σκέψης, καταστολή της δημιουργικότητας, καταστολή των διαδηλώσεων, καταστολή της δράσης, καταστολή κάθε ατόμου που αντιστέκεται στη μοίρα που άλλοι του διάλεξαν.
Κ-Α-Τ-Α-Σ-Τ-Ο-Λ-Η.
Τα ΜΑΤ σαν κύρια δύναμη τρομοκρατίας του λαού έχουν αναλάβει τους ρόλους που είχαν κάποτε οι βασανιστές στη δικτατορία. Στο στόχαστρό τους δεν είναι μόνο διαδηλωτές και κάθε ενεργά αγωνιζόμενο άτομο αλλά και οποιοσδήποτε τύχει να βρεθεί στο δρόμο τους. Τα δακρυγόνα δε διακρίνουν μεταξύ διαδηλωτών και μη. Χτυπάνε για να εκφοβίσουν γενικότερα κάθε πιθανό κύμα αντίστασης, ακόμα κι όταν-από τη δική τους σκοπιά- δεν είναι αναγκαίο. Θα μας πουν ότι υπάρχει κοινοβουλευτισμός και δημοκρατία και ότι η αστυνομία είναι «δημοκρατική». Για ποια αστυνομία μας μιλάνε; Αυτά τα κοπρόσκυλα βαρύνονται με μια σειρά εγκλημάτων εις βάρους του ανθρώπου, δεν αντιμετωπίζονται με διαμαρτυρίες, ανακοινώσεις, καταγγελίες που οι ίδιοι ρίχνουν στα σκουπίδια. Για τη δημιουργία των ΜΑΤ και τα όργια τους ευθύνεται η κυβέρνηση με τον υπουργό δημόσιας τάξης, η ηγεσία της αστυνομίας και με πρώτο και κύριο το ΠΑΣΟΚ όπου “σοσιαλιστικά” σιγοντάριζε τη βίαιη δράση των ΜΑΤ και δημιούργησε το ’86 ειδικό σώμα της “αντιτρομοκρατικής”.. Την πολύ «καλή» δουλειά συνέχισε η ΝΔ κλιμακώνοντας τη βίαιη κρατική καταστολή. Το καρέ συμπλήρωσε ο γιόκας Παπανδρέου συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση στις μεθόδους καταστολής δημιουργώντας την ομάδα ΔΙΑΣ. Τα αποτελέσματα γνωστά.
Ξύλο- εκκενώσεις καταλήψεων- βασανιστήρια- εξευτελισμός.
Η τρικομματική κυβέρνηση έβαλε τη δική της πινελιά βυθίζοντας για τα καλά κάθε άλλοτε αντιδραστικό κομμάτι στον πάτο της αδράνειας ή καλύτερα στην αδυναμία καν να αντιδράσει με όπλα την ανύπαρκτη παιδεία που δεκαετίες αργόσβηνε και τις μπαρούφες των ΜΜΕ που είχαν καλύτερα αποτελέσματα κι από αυτά της λοβοτομής. Το πείραμα στέφθηκε απόλυτης επιτυχίας. Να πως μπορεί να παραδοθεί μια χώρα στην εξαθλίωση χωρίς να έχει προηγηθεί πόλεμος. Σαν να μύρισε φασισμός..
Ο φασισμός στην Ελλάδα δεν έπαψε ουσιαστικά να υφίσταται. Άλλοτε έκανε την εμφάνιση του ως δικτατορικό καθεστώς κι ύστερα ως ένα καθεστώς καλυμμένου φασισμού με κοινοβουλευτική βιτρίνα. Ήταν, είναι και θα παραμείνει –όσο η κοινωνία δε σταματάει το δικό της πνευματικό ξεπεσμό, την ολοδική της ήττα της παρακμής- ο σίγουρος δρόμος για την διαιώνιση του καπιταλισμού και των επιταγών των παγκόσμιων αγορών. Άλλωστε:

«Ο φασισμός δεν είναι τίποτα παραπάνω
παρά η κτηνωδία, ο σπασμός μιας κοινωνίας
που πνίγηκε στο τέλμα των ψεμάτων της»
Ρέντσο Νοβατόρε

Από την εποχή της «πράσινης» αυγής μέχρι την ΝΔ και την χρυσή αυγή φρόντιζαν στη βουλή να θεσμοθετούν, επί σειρά δεκαετιών, φασιστικούς νόμους παραδίνοντας την Ελλάδα στην εξαθλίωση και τα συμφέροντα τρίτων χωρών. Πάντα με τη σιωπηρή συνενοχή των δυο αριστερών κομμάτων, τα τσιράκια των ΜΜΕ και φυσικά των ψηφοφόρων που κουνούσαν ανέμελοι τις σημαιούλες τους μιας και ζητιάνευαν μια θέση στο δημόσιο. Οπότε οι ίδιοι που οδύρονται για την κατάντια της χώρας και των δυσβάστακτων οικονομικών μέτρων αν ψάχνουν υπεύθυνο να κοιτάξουν πρώτα στον καθρέφτη.
Οι σύγχρονες κοινωνίες όχι μόνο νομιμοποιούν αλλά και υποθάλπτουν τον οργανωμένο φασισμό σαν αυτό της χρυσής αυγής, η οποία δεν εμφανίστηκε ξαφνικά το 2012 στη βουλή αλλά είχε δράση από το ’90. Εθνικιστές, φιλοχιτλερικοί νεοναζίδες μιλούν για πληθυσμιακή αλλοίωση και φυλετικές ανωτερότητες επικαλούμενοι κάποιες γραμμές πάνω στο χάρτη που τις λένε σύνορα. Εχθροί του διαφορετικού, του μοναδικού, εχθροί της ελευθερίας, ρατσιστές. Βγήκαν από τις τρύπες τους ενόψει κρίσης για να αναλάβουν όλες τις εξόφθαλμες βρωμιές που δεν μπορούσαν τα «δημοκρατικά» κόμματα να κάνουν, καλλιεργώντας ταυτόχρονα τα φασιστικά και ρατσιστικά τους ιδεώδη. Άγριοι ξυλοδαρμοί, μαχαιρώματα, κυνήγι μεταναστών και αναρχικών, πολλοί άνθρωποι βασανίστηκαν χρήζοντάς τους «άξιους» συνεχιστές του μπαμπά Χίτλερ με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Φύσσα. Όλα αυτά με τη συνενοχή του κράτους. Οι ίδιοι που συνέβαλαν στη φασιστική δράση της Χ.Α μετά το θάνατο του Φύσα ανταγωνίζονται ποιος θα στήσει καλύτερο «αντίφα» προφίλ. ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ. Οι Πασόκοι που δεν ξέρουν τι σώμα καταστολής να πρωτοιδρύσουν και οι πρώην οννεδίτες που πριν μερικά χρόνια χαιρετούσαν ναζιστικά ακούγοντας τον εθνικό ύμνο στις φιέστες τους, ορέγονται να ‘χουν εικόνα λύτρωσης του λαού από τους «κακούς» φασίστες.
Μετά το θάνατο των δυο φασιστών πρόσφατα, άλλαξε το «ποίημα». Οι ναζιστές χρυσαυγίτες έγιναν ξαφνικά «παλικάρια» για κράτος και κάθε καθεστωτικό υπηρέτη κι ένα παραλήρημα καταδίκης της βίας και της φονικής πράξης ξεκίνησε.
ΠΟΙΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΒΙΑ;
Αυτοί που ευθύνονται για εκατοντάδες φόνους;
Εκείνοι που με μια υπογραφή- εντολή δίνουν σήμα για ξυλοδαρμό τόσων ανθρώπων ανεξαρτήτου φύλου, ηλικίας και ιδεολογίας;
Εκείνοι που αιματοκυλούν διαδηλώσεις, γεμίζοντας καρκίνο τα πνευμόνια μας και τις ψυχές μας;
Εκείνοι που έβαλαν πλάτες στον φασισμό και που συστηματικά, χρόνια τώρα συνεργάζονται με τους γερμανοτσολιάδες;
Οι βασανιστές τόσων ανθρώπων: πολιτικών κρατουμένων, μεταναστών, διαδηλωτών, έχουν το θράσος να μιλούν για βία.
Το κύκλο αίματος η ίδια η Χ.Α επέλεξε να ανοίξει, δεν χρειαζόταν ο θάνατος του Φύσσα για να χαμπαριάσουν οι πολιτικάντηδες και τα ΜΜΕ ότι είναι ναζιστική συμμορία. Όσο για τον ενδεχόμενο να τεθεί η «ναζιστική συμμορία» εκτός νόμου μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι οι κλέφτες των ονείρων μας, οι υπεύθυνοι του πόνου τόσων βασανισμένων, τα φασιστικά καθίκια και κάθε εξουσιαστική φιγούρα να τεθεί εκτός των ζωών των δικών μας και των συντρόφων μας.
Ο φασισμός μπορεί να μη πέθανε το ’73 και το όνειρο των ανθρώπων του πολυτεχνείου να έμεινε ανολοκλήρωτο, όμως παραμένει ζωντανό και το σύνθημα ίδιο:    ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Αυτόνομοι Έδεσσας